मर्यादापुरुषोत्तम

माता रामो, मत्पीता रामचंद्र,

स्वामी रामो, मत्सखा रामचंद्र…

रामरक्षेतील हा श्लोक म्हणजे राम आई, राम बाप, राम स्वामी, राम सखा सुद्धा आहे हेच सांगतो.. हे प्रभू रामावरच प्रेम वाल्मिकऋषीनी अनेक शतकाआधी व्यक्त केलं आणि आज राममंदिर पुनरप्रस्थापनेच्या दिवशी भारतभरात ते प्रेम पुन्हा प्रभू रामचंद्रावर होताना दिसतंय.

४९५ वर्षापासून ज्या क्षणाची आतुरता भारतवर्षाला लागली होती ती काही क्षणात पूर्ण होणार ह्या विचाराणी वातावरण प्रफुल्लित झाल आहे. मग तो कुणाचा राजकीय असो वा वयक्तिक फायदा असो त्यात न जाता हिंदुस्थानी मन हा आनंद साजरा करण्यात मग्न आहे.

मर्यादापुरुषोत्तम प्रभू राम अनेक मर्यादांचे आदर्श होते. जन्मस्थानाचा प्रश्न अनेक शतकांपासून नको त्या गोष्टीत अडकला होता त्यातही जणू मर्यादेने रामाची परीक्षा बघितली.. आता प्रभू राम आयुष्यातील दुसरा वनवास पूर्ण करुण मोठया दिमाखात अयोध्या नगरीत परतत आहेत. आज नुसती अयोध्या नगरीच नाही तर जगाच्या कानाकोपऱ्यातून प्रत्येक भारतीय मन प्रभूश्रीरामचं स्वागत करण्यासाठी सज्ज झाल आहे.

हिंदुस्थानातील प्रत्येक मन हा सण साजरा करण्यासाठी उत्सुक आहे. हिंदूधर्मावितीरीक्त इतर धर्मीय समुदाय ह्या क्षणाला दाद देतांना दिसतायेत ती वाखण्याजोगी गोष्ट आहे. अगदी लहानांपासून तर मोठ्यांपर्यंत प्रत्येक जण एका धुंदीत रमला आहे आणि ती म्हणजे “हर घर मे एकही नाम, एकही नारा गुजेगा…भारत का बच्चा बच्चा जय श्रीराम बोलेगा..”

भारतातील प्रत्येक मनाला प्रभू श्रीराम उत्तम आयुष्य देवो आणि प्रत्येक गोष्टीत राजकारण करणाऱ्या राजकारणी प्रवृतीला सद्धबुद्धी देवो हीच प्रार्थना.. मर्यादापुरुषोत्तम प्रभू श्रीराम ४९५ वर्षांनंतर पुन्हा येतांना साडेचार वर्षाचं बाळ रामलल्ला म्हणून विराजमान होतायेत हा क्षण ह्या जन्मी बघायला भेटणं हे अहोभाग्यच.. अयोध्यानगरीला जागतिक स्थरावर आध्यात्मिक नेतृत्व करण्याचं सौभाग्य लाभो हीच ह्या पावनदिनी प्रार्थना…

डॉ. प्रशांत शिरोडे.